Hallo, mijn naam is Dennis Dieussaert, ik was een van de begeleidende leerkrachten tijdens het Erasmus+ avontuur van de leerlingen 6STW in Boedapest. Trouwe lezers van de blog zullen mij misschien beter kennen als Meester Dennie.
Zoals het ieder goed avontuur betaamt, volgt er ook hier een Epiloog, een toevoeging, noem het gerust een blik achter de schermen.
Verwacht hier geen opeenstapeling van de dagelijkse gebeurtenissen. Het is eerder een samenvatting vanuit mijn ervaring. Als je meer wilt weten over de avonturen van de leerlingen dan stel ik voor dat je de blog leest of nog beter: vraag het hen gewoon persoonlijk. Ze zullen je in geuren en kleuren vertellen hoe geweldig hun avontuur was en welke unieke ervaring deze stage was.
In de eerste plaats zou ik graag enkele mensen bedanken. Namelijk Pieter (van Landeghem) voor het helpen op poten zetten van deze stage. Pieter was de persoon die alles regelde met Erasmus+, dus zonder hem had dit nooit plaats gevonden. Ook bedank ik graag de leerkrachten van 6STW die mee hebben geholpen om dit project op poten te zetten. Dan bedank ik ook graag Ilse Vynckier (voor de trouwe lezers beter bekend als Vynckie) voor de hulp en medebegeleiding ter plaatse. Ook de stagementoren ter plaatse verdienen een bloemetje om onze leerlingen te voorzien van een stageplaats, om hen zo goed op te vangen, te ondersteunen en te helpen. En als laatste zou ik graag ook de leerlingen bedanken: Ximm, Cor, Carsten, Ellen, Silke en Joren. Jullie zorgden voor een onvergetelijke Erasmus+ ervaring voor jullie stagementoren, jullie medeleerlingen alsook voor ons (de leerkrachten), vandaar: bedankt. Door dat de leerlingen zo'n goede stage hebben gedaan en de mentoren vol lof over onze leerlingen waren, kunnen wij volgend jaar terug op stage naar Boedapest.
Zoals altijd hadden de afwezig leerlingen ongelijk. Dus alle leerlingen die de kans niet hebben genomen om deel te nemen aan dit Erasmus+ avontuur, dikke pech.
Ons avontuur startte op zondag 20 maart. Afspraak aan het station van Torhout om vandaar door te rijden naar de luchthaven van Charleroi (deze stad werd genoemd naar Karel de 2de maar dit zouden we pas op het einde van ons Erasmusavontuur te weten komen). Ximm was degene waar we op moesten wachten en dit ging de komende 2weken niet meer veranderen.
Alles verliep vlot, de autorit, de vlucht en de busrit in Boedapest zelf. Carsten gidste ons, met behulp van Google Maps, naar onze air bnb en dit leverde hem dan ook de titel van navigator op. Een titel die hij de komende 2 weken met trots kon dragen. Tijdens de busrit en de wandeling begon iedereen wat los te komen en werd de toon gezet. Een ontspannen sfeer met veel plezier en leute. De leerlingen waren wel wat zenuwachtig, want morgen startte hun stage al.
De eerste week verliep zonder problemen. De leerlingen kregen voldoende vrijheid en profiteerden hier ook ten volle van. Laat gaan slapen, filmavondje, late night snacks enz. Dit zou de 2de week anders zijn omdat de vermoeidheid dan zou toeslaan.
De eerste dagen was vooral een leerschool. Overdag stage, 's avonds inkopen doen, koken, bloggen en afwassen en dan eventueel nog wat werken voor de stage of wat ontspannen. Gelukkig waren de leerlingen van goede wil en konden wij hen met raad (en daad) bijstaan. Ze zette lekkere maaltijden op tafel, deden (keurig) de afwas, schreven mooie blog teksten en wisten de harten van hun stagementoren te stelen. All was good.
Ilse en ik waren vooral mee op te superviseren en alles in goede banen te leiden. Ik stond meestal vroeg op (voor de leerlingen) om nog wat te gaan sporten en zo op tijd terug te zijn wanneer iedereen aan het ontwaken was. Samen waren we dan van te partij wanneer de leerlingen opstonden en wensten we hen succes wanneer ze weer richting stage vertrokken. Overdag waren we bezig met het ingeven van rapport cijfers, want in België waren de examen en dus ook de rapporten in aantocht, en het noteren van rapportcommentaren. We gingen ook regelmatig langs bij de leerlingen op stagebezoek om te polsen hoe alles verliep. Tussen de stagebezoeken in probeerden we ook wat extra te zien van Boedapest. We probeerden dus het nodige aan het aangename te koppelen. We probeerden ook steeds aanwezig te zijn als de leerlingen terug kwamen van hun stageplaats en gingen samen met de leerlingen inkopen doen. 's Avonds waren we dan aanwezig om te helpen met het koken, de leerlingen wat aan het werk te zetten (afwas of bloggen) de blog na te lezen, de stageboekjes te controleren en indien nodig de leerlingen wat te temperen zodat de buurman toch niet teveel last had van ons lawaai. De eerste week was er eentje vol ontdekkingen. De leerlingen leerden hun stageplaats en mentoren kennen alsook de weg en de stad. Ze leerden rekening houden met elkaar en hun taken. En ze leerden hun grenzen van slaap in combinatie met zelfstandigheid kennen. We konden deze eerste week stage succesvol afsluiten met een dikke party op vrijdagavond. Zaterdag stond er een stadswandeling op het programma. Zondag hebben we de Hongaarse cultuur gekoppeld aan een dagje rust en hebben we een bezoek gebracht aan de Thermische baden in Boedapest.
Week 2 verliep al helemaal anders. De leerlingen wisten wat er van hen verwacht werd en kwamen als het ware in een routine terecht. Het eten was al veel vroeger klaar, we aten zelfs een paar keer voor 20u, waar we de eerste week meestal maar na 22u aan tafel konden. Het schrijven van de blog ging al veel vlotter en we gingen vroeger slapen. Ikzelf stond nog steeds vroeg op om te gaan sporten en Ilse nam de ochtend shift voor haar rekening. Ze stond op tijd op om er voor te zorgen dat de leerlingen ook op tijd wakker waren en op tijd naar hun stage vertrokken. Ilse en ik gingen overdag nog steeds op stagebezoek, maar hadden ter plaatste ook wat afspraken met scholen en potentiële stageplaatsen voor volgend jaar. Ook wij bleven dus bezig.
De meeste leerlingen hadden ook al veel minder zenuwen om op stage te vertrekken behalve eentje dan. Voor Joren bouwden de zenuwen op. Joren zou ons de laatste namiddag een rondleiding geven door het museum, maar eerst moest hij deze rondleiding geven aan zijn stagementor en dit in het Engels. Hij werkte zich te pletter en we hoorden hem op woensdagavond zijn rondleiding geven en inoefenen terwijl de rest naar een film aan het kijken was. Zijn test op donderdag verliep heel goed en vrijdag konden wij hem dan aan het werk zien. En ik moet zeggen: we waren onder de indruk! Voor iemand die niet uit een geschiedenisrichting komt en die in 2 weken tijd een rondleiding op poten moet zetten in een museum die hij niet kent, heeft hij dit zeer goed gedaan. Dikke proficiat!
Helaas was dit ook al onze laatste dag samen. We sloten af met een gezellige avond uit in een tapas bar en moesten na een korte nacht de zaterdagochtend om 3u al vertrekken richting luchthaven.
Ilse en ik zijn beiden gestart aan dit avontuur omdat we onze leerlingen deze kans wilden geven. We vertrokken richting Boedapest en wisten totaal niet waaraan we ons moesten verwachten, maar als snel werd duidelijk dat we een band zouden opbouwen met onze leerlingen waar je als leerkracht niet kan van dromen. Ook voor de leerlingen was dit een avontuur waar ze nog lang zullen over doorpraten. Ze leerden nieuwe mensen en een nieuwe cultuur kennen, ook voor hen ontstonden er nieuwe banden, zowel met ons, als met de medeleerlingen, als met de stagementoren en de kinderen. De band was zelf zo sterk dat het afscheid de laatste dag enorm emotioneel was en er soms net geen traantjes vloeiden.
Ik kan alleen maar benadrukken hoe trots ik ben op deze leerlingen. Bij deze wil ik jullie nog eens feliciteren met jullie super goede stage en bedanken voor de aangename 2 weken. Ik ben zo trots op jullie.
Er valt nog zoveel te vertellen, ik heb nog een hele hoop anekdotes, grapjes die we uithaalden met elkaar, leuke momenten en zoveel meer. Maar op tijd en stond zullen de leerlingen je hier wel meer kunnen over vertellen.
~FIN~
Graag voeg ik, Ilse Vynckier, hier nog een dikke merci voor Dennis Dieussaert aan toe, Denny, meester Dennie. Je zette meteen je schouders onder dit project. Samen met Pieter op voorbereidend bezoek, alle papierwerk in orde brengen... de begeleiding en zorg met de nodige dosis humor, merci!